http://jiwangeynisar.blogfa.com/1392/04

http://c6e.blogfa.com/category/15

عنایت ز اغیار طمع مبر ای دوست                       

شکایت ز درد مهجوری نه رسم عاشقی باشد

                                                         مرنج از ناله ی معلق رسان               

                        که گردون داد و خودش باز  پس ستاند

برباد رفته

روزیکه دل

        هنوز رمقی برای تپیدن داشت

                          و امیدی برای رهایی

روزیکه گونه ها

          با سرشک دیده آبیاری میشد

                   و چشم ها

                            طعم تلخ انتظار را میکشید

 میخواست

           آرزو های برباد رفته اش را

                                     با و جود تو پیدا کند

میخواست

            با تو بودن  رااحساس کند

ولی افسوس

                دیگرامیدی و آرزویی

                                  برای آمدن نمانده

              افسوس

                     که هر جه بود

                                 خیالی بیش نبود

                                                افسوس...
 

«آرزوی وصال»

وعشق هدیه ایست جاودانی.

ومن چه عاجزانه افق های طلایی نگاهت رابا هزار تمناجستجو میکنم وقصه

تنهایی رادر آسمان آبی نگاهت درمیان میگذارم.

نسیم اشکی که درنگاهت موج میزد،بارانی ازعشق بودبرای باغ رؤیاهایم،ودلم

چه بیقرار برای نگاه عاشقت می تپد.

دردل شبهای تاریک وجودم به جستجوی روشنایی شمع وجودت می گردم.

به آفتاب گردانی میمانم که هرصبح به امیدآفتاب وجودتوسرازخواب برمی دارد.

وخوب میدانم بی توگلبرگهای نازک وجودم رابادسردخزان درهم فرومی

ریزد،وجوانه های ناشکفته امیدم به دورازتومی خشکند.

امابااین اوصاف می دانم،قلبم کوچکترازآنی است که ظرفیت خوبی های

توراداشته باشد.

امادرسکوت پرازفریاد خودمی گریم ومی گویم؛باهمین قلب کوچک ،به وسعت

تمام خوبی هاوسادگی هایت دوستت دارم.       

قلبي خاکي داشتم ، آدما خيسش کردند

جان غمگين ، تن سوزان ، دل شيدا دارم

اشک تو چشمانت وقتی حلقه بست

وقتی حس کردی یه جا قلبت شکست

وقتی روز لعنتی کوتاه بود

هر زمان حس کردی آبان ماه بود

وقتی گوش باد و بارون تیز شد

زندگی کردن ملال انگیز شد

کاسه ی صبرت اگه لبریز شد

آخر اسفندتم پاییز شد

 تازه می فهمی چه کردی با هام.......